Mime (multifunctionele internet -e -mailextensies) is een standaard die in 1991 door Bell Communications werd voorgesteld om de beperkte e -mailmogelijkheden uit te breiden, en met name om documenten (zoals afbeeldingen, geluid en tekst) in een bericht. Het werd oorspronkelijk gedefinieerd door RFC's 1341 en 1342 in juni 1992.
Met behulp van headers beschrijft Mime het type berichtinhoud en de gebruikte codering.
Mime voegt de volgende functies toe aan e -mailservice:
- In staat zijn om meerdere bijlagen met één bericht te verzenden;
- Onbeperkte berichtlengte;
- Gebruik van andere tekensets dan ASCII -code;
- Gebruik van rijke tekst (lay -outs, lettertypen, kleuren, enz.)
- Binaire bijlagen (uitvoerbare bestanden, afbeeldingen, audio- of videobestanden, enz.), Die indien nodig kunnen worden verdeeld.
MIME gebruikt speciale headerrichtlijnen om het formaat te beschrijven dat in een berichtorgaan wordt gebruikt, zodat de e -mailclient het correct kan interpreteren:
- MIME-VERSIE: Dit is de versie van de MIME-standaard die in het bericht wordt gebruikt. Momenteel bestaat er alleen versie 1.0.
- Inhoudstype: beschrijft het type en het subtype van de gegevens. Het kan een parameter "Charset" bevatten, gescheiden door een semi-kolon, die definieert welk teken is ingesteld om te gebruiken.
- Content-transfer-codering: definieert de codering die wordt gebruikt in het berichtlichaam
- Content-ID: vertegenwoordigt een unieke identificatie voor elk berichtensegment
- Content-beschrijving: geeft aanvullende informatie over de berichtinhoud.
- Inhoudsuiting: definieert de instellingen van de bijlage, met name de naam die aan het bestand is gekoppeld, met behulp van de kenmerkbestandsnaam.
Mime -typen:
Toepassing/basis64
Een MME -bestandsextensie is gerelateerd aan de multifunctionele internet -e -mailuitbreidingen bestandsindeling.
Hoe te openen: gebruik compatibele tools om te werken met *.mme -bestanden.
Hoe converteren: voor zover we weten, kan dit .MME -bestandstype niet worden geconverteerd naar een ander bestandsformaat. Dit is meestal het geval van systeem-, configuratie-, tijdelijke of gegevensbestanden met gegevens die exclusief zijn voor slechts één software en gebruikt voor zijn eigen doeleinden. Ook kunnen sommige eigen of gesloten bestandsindelingen niet worden omgezet in meer gebruikelijke bestandstypen om het intellectuele eigendom van de ontwikkelaar te beschermen, wat bijvoorbeeld het geval is van sommige DRM-beveiligde multimediabestanden.